دیروز و دیشب همه ی رسانه ها نظاره گر جشن خیابانی گروهی از طرفداران رئیس جمهور منتخب و بخشی از کسانی که حماسه ی سیاسی را آفریده اند بودند، جشنی که نشان داد نیروهای امنیتی کشور در صورتی که حضور مردم همراه با ساختار شکنی و توهین نباشد یا بهتر بگوییم همراه با رعایت موازین و قانون باشد مخالفتی با اینگونه تجمعات نداشته و ندارند. هرچند که دیشب در موارد محدودی شاهد هنجار شکنی و توهین هایی هم بودیم ولی لازم است از نیروهای امنیتی به خاطر سعه صدر و برقراری امنیت تشکر کنیم.

اما گردهمایی دیشب حواشی هم داشت که چهره ی این تجمع را تا حدودی تیره کرد و باعث دلخوری خانواده های حاضر در این جشن شد و چه بسا شیرینی جشن را به کام برخی از حاضرین تلخ کرد، این حواشی در بعضی موارد تا حدی پررنگ بود که سایت های ضد انقلاب و حتی کسانی که به شدت دنبال سواستفاده های خاص خودشان از اینگونه اردو کشی های خیابانی بودند و هستند نیز لب به اعتراف گشوده و قسمت هایی از این حواشی را روایت کرده اند

مطالبی که در ادامه می آید از سایت ضدانقلاب رادیوزمانه انتخاب شده و تا حد توان عیناً روایت می گردد هدف از این روایت آشنایی با فضای موجود در بعضی از این گونه تجمعات خاص است تا اولاً خانواده ها دقت بیشتری به منظور حضور اعضای خانواده در اینگونه تجمعات داشته باشند و ثانیاً با توجه به رویکرد فرهنگی سایت فرهنگ نیوز شاید نقل این مطالب باعث شود به گوش متولیان فرهنگی رسیده و شاهد تحلیل ها و اقداماتی به منظور رفع این گونه بداخلاقی ها در جامعه ی اسلامی ایران باشیم.

پیشاپیش از نقل قسمت هایی که به دور از فرهنگ فاخر جامعه ی اسلامی ایران است اظهار تاسف کرده و عذرخواهی می کنیم

روایت حاضرین در جشن انتخاباتی دیشب در خیابان های تهران به نقل از سایت رادیوزمانه:

چه کسانی در خیابان بودند؟

تعیین دقیق هویت سیاسی و اجتماعی مردمی که در خیابان حضور پیدا کرده بودند کار دشواری است، اما تعدادی از طرفداران آقای روحانی، تعدادی از کسانی که هنوز خود را عضو جنبش سبز می‌دانند، تحریم‌کنندگان انتخابات و مردم عادی که برای تفریح و سرگرمی آمده‌ بودند همگی حضور داشتند.

نقطه ضعف این حضور محدود بودن آن به محلات مرکزی یا شمالی شهرها بود و گویا قرار نیست فعلاً حرکت‌های سیاسی جریان‌های منتقد نظام در محلات فقیرنشین و حاشیه شهرها حاضر شود. در یکی از خیابان‌های اعیان‌نشین شهر در کنار چند هزار نفر مردمی که با سر و وضع آراسته و تیپ‌های به اصطلاح “پلوخوری” مشغول شادی هستند، یک موتورسیکلت قدیمی به همراه دو راکب آن خودنمایی می‌کرد.

آنها کناری ایستاده‌‌ بودند و با چشمانی بهت‌زده و مشتاق به جمعیت حاضر و رقص دختران و پسران در خیابان نگاه می‌کردند. مرد جوان چهره‌ای روستایی داشت و از لباس‌های خاکی او می‌شد به راحتی حدس زد که کارگر ساختمانی است. نتوانستم تشخیص بدهم خانمی که پشت سر او نشسته است دختر اوست یا همسرش. تیپ و قیافه‌اش به دخترهای دوم دبیرستانی می‌خورد و همان لباس‌ها را هم به تن داشت. مانتو و مقنعه مشکی و البته کهنه.

بیشتر مردم در ترافیک ایجاد شده ماشین‌های خود را پارک می‌کردند یا راننده را تنها می‌گذاشتند و به جمع مردم می‌پیوستند، اما این دو مهمان ناخوانده که نماینده قشرهای غایب در این جشن‌های خیابانی بودند از حاشیه به مرکز جمع نگاه می‌کردند. مرد جوان سیگار می‌کشید و می‌خندید و زن پشت سر او با تعجبی کودکانه به صحنه‌هایی می‌نگریست که برایش غریبه بود و انتظارش را در خیابان‌های ایران نداشت.

شربت، شیرینی، شماره و …

بعضی از خانواده‌ها بین مردم شادمان شربت و شیرینی پخش می‌کردند و البته شماره تلفن‌های نوشته شده روی کاغذ نیز در زیر سینی‌های شربت و جعبه‌های شیرینی دست به دست می‌شد. شماره تلفن را می‌توان گرفت یا نگرفت، اما کنترل دست‌های کنجکاو و متجاوز کار راحتی نبود. مردان خانواده سعی می‌کردند همسر و دختران خود را از جمع پسران جوان دور کنند و زنان و دختران تماشاگر ترجیح می‌دادند در جایی بایستند که پشت‌شان به دیوار باشد.

در کنار خانواده‌ها و افرادی که با ظاهر یک خانواده به خیابان آمده‌‌ بودند، زنان و دخترانی نیز به صورت تنها یا دسته‌جمعی به میان مردم آمده‌ بودند تا در این شادی گروهی شرکت داشته باشند اما مزاحمان جنسی آنها را راحت نمی‌گذاشتند. ایجاد مزاحمت برای زنان از سوی گروه‌‌های پسران نوجوان بسیار زیاد به چشم می‌خورد.

پسری سر خود را داخل ماشینی کرد که راننده آن یک خانم جوان بود و با صدای بلند گفت: «خانم زنم میشی؟» و چون با بی‌اعتنایی خانم جوان رو‌به‌رو شد همراه با گروه دوستان خود شروع به مسخره کردن موی سر و تناسب اندام خانم جوان کرد. راننده دستپاچه شد. شیشه‌های ماشین را بالا کشید و به دلیل از دست دادن کنترل خود ضربه‌ای با گلگیر سمت چپ ماشین خود به یک مرد میان سال زد. خوشبختانه اتفاقی نیفتاد و مردم میانسال با دست به خانم راننده اعلام کرد که «شما اول بفرمایید.»

پلیس‌های نظاره‌گر

از عجایب جشن‌های خیابانی در ایران که معمولاً بعد از راهیابی تیم ملی فوتبال به جام جهانی یا پیروزی یک کاندیدای به ظاهر غیر حکومتی به وقوع می‌پیوندد حضور پلیس‌هایی است که بی‌تفاوت و آرام به مردم نگاه می‌کنند و هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهند. آنها با ظاهری که سعی دارند خود را خسته نشان دهند به ماشین‌های خود یا دیوارها تکیه می‌دهند و به قول یکی از جوانان حاضر در خیابان، ادای “پلیس‌های سوئیس” را در می‌آورند.

تجربیات دوران خاتمی و نوسازی تجهیزات در دوران قالیباف از پلیس ایران یک نیروی حرفه‌ای ساخته است. نیروهای یگان امداد (نیروهای ضد شورش) در خیابان‌ها و کوچه‌های موازی محل تجمعات مردمی مستقر می‌شوند تا جلوی چشم نباشند و مردم را تحریک نکنند، اما به وقت لزوم در اندک زمانی قادر به حضور هستند.